«Για να αρχίσεις να σκεφτεσαι σωστά, πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι»
Από την στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια και θα καλωσορίσουμε το καινούριο πρωινό θα αναλωθούμε σε διάφορες δραστηριότητες επίπονες ή ευχάριστες μέχρι την ώρα που θα ταξιδέψουμε και πάλι στην χώρα των ονείρων, όλο αυτό το διάστημα το μυαλό μας τριγυρίζει αδιάκοπα και ανεξέλεγκτα (ευτυχώς όχι οι σκέψεις όλων μας) στο παρελθόν, σε γλυκές ή πικρές θύμισες, αναζητά εικόνες απ’ το μέλλον με χαρά ή με φόβο έχοντας μόνιμα την τάση να δραπετεύει από το παρόν απ’ το σήμερα απ’ το τώρα.
Καθημερινά όλοι οι άνθρωποι – πλην ελαχίστων – περιπτώσεων όπως θα δούμε παρακάτω, αφήνουμε το μυαλό μας ελεύθερο να πετάει σαν την πεταλούδα από σκέψη σε σκέψη. Ακόμη κι όταν είμαστε χαρούμενοι για κάτι που μας συνέβη την παρούσα στιγμή ο νους θα ξεγλιστρήσει και θα ψάξει να χαθεί μακριά με την πρώτη ευκαιρία για να αναπολήσει παρόμοιες περιπτώσεις. Όταν είμαστε λυπημένοι ή αγχωμένοι τότε είναι βέβαιο ότι θα αφεθούμε να μας περιπλανήσει σε άλλα μονοπάτια λιγότερο ευχάριστα ή να μας παρασύρει μέσα στον φόβο για ένα αβέβαιο ή δυσάρεστο μέλλον.
Τελικά τι είναι η σκέψη και γιατί έχει απλώσει τον ιστό της μέσα στον ανθρώπινο νου; Είναι απλά ένας μηχανισμός ασφαλείας που ενεργοποιείται απ’ τον εγκέφαλο μας για να μας προστατέψει; Ή μήπως είναι ένα εργαλείο που μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας ελέγχοντας συνειδητά την λειτουργία του.
Η σκέψη είναι σαν ένα εκκρεμές που πάλλεται, άλλοτε σε περιοχές χαράς και ευτυχίας και άλλοτε σε σκοτεινά μονοπάτια φόβου, άγχους και απαισιοδοξίας πότε πίσω σε παλιές στιγμές πότε μπροστά σε μια πιθανή μελλοντική κατάσταση. Το σίγουρο είναι πως όταν λειτουργεί σπάνια εστιάζεται σε κάτι που γίνεται στο παρόν. Η σκέψη όταν κινείται πάλλεται μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, την μια για να αναπολήσει και την άλλη για να ονειροπολήσει. Όλη της η δουλειά απλώς να δραπετεύσει απ’ το παρόν.
Αυτό όμως που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από εμάς τους ίδιους είναι πως καθώς αυτή η αράχνη πλέκει τον ιστό της στην πραγματικότητα υφαίνει και την ίδια την ζωή μας. Δημιουργεί το αύριο που θα συναντήσουμε και έχει πλάσει το σήμερα που ζούμε. Αργότερα τελειώνοντας την ανάγνωση αυτού του κειμένου αν κοιτάξουμε στο παρελθόν μας θα κατανοήσουμε καλύτερα τον ρόλο των σκέψεων ως προς την διαμόρφωση της ζωής που ζήσαμε.
* Η σκέψη σαν διαδικασία είναι ένας μηχανισμός του νου που μπαίνει σε δράση για την λήψη αποφάσεων, κατανόησης γεγονότων, δημιουργίας έργων και πράξεων.
* Η σκέψη είναι ένα όχημα αναπόλησης του παρελθόντος και αναπαριστά με κάθε λεπτομέρεια σκηνές που έχουμε ζήσει. Σαν ένα τηλεκοντρόλ που βάζει σε ενέργεια το βίντεο της μνήμης μας όπου είναι καταγεγραμμένα όλα όσα έχουμε βιώσει. Είναι επίσης ένας άριστος σκηνοθέτης που με μεγάλη μαεστρία στήνει σκηνές από το μέλλον στο κινηματογραφικό στούντιο του ανθρώπινου εγκεφάλου, ανάλογα με τις επιθυμίες αλλά και τους φόβους που φωλιάζουν στην ψυχή του καθενός.
* Η σκέψη έχει δυναμική ενέργεια και μπορεί να μεταβιβασθεί από ένα ανθρώπινο νου που κατέχει αυτή τη ικανότητα σε άλλους οι οποίοι είτε γίνονται συνειδητοί δέκτες ή ασυνείδητοι νιώθοντας απροσδιόριστα μέσα τους μια παράξενη αίσθηση πως κάποιος θα τους τηλεφωνήσει ή θα λάβουν νέα του κλπ.
* Οι σκέψεις είναι ο σπόρος που φυτεύουμε ασυνείδητα μέσα στο χωράφι του υποσυνείδητου μας και όπως πολύ καλά ξέρουμε, ότι σπείρεις θα θερίσεις.
